کد مطلب:14067 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

در باب نطفه حرام گفته ميشود شخصي كه از نطفه حرام درست شده بهشت بر وي حرام و سرانجامش جهنم است. عليرغم اختياري كه براي انسان هست ولي گويا اين چنين شخصي بالاجبار مرتكب گناه ميشود تا بهشت بر وي حرام گردد. اگر اين نظريه صحيح و منتسب به روايات است پس تكليف بچه غير مكلف كه از نطفه حرام نشأت گرفته و مرده چيست؟

اولاً چنين نيست كه بهشت بر ولدالزنا حرام باشد؛ زيرا با عدل الهي سازگار نيست و امكان چنين چيزي مصداق داستان مشهور است كه در شعر زير نمايان شده است:

گنه كرد در بلخ آهنگري

به شوشتر زدند گردن مسگري

ثانياً اين تصور كه انسان پديد آمده از نطفه حرام، مجبور به ارتكاب گناه باشد نيز خلاف عدل و حكمت الهي ميباشد و از اساس باطل است؛ زيرا در صورت اجبار به گناه تكليف و كيفر و مؤاخذه بعدي، فاقد مبناي شرعي و عقلي بوده و مورد ندارد.



بله، فرزندان نامشروع به دليل قانون وراثت كه زيربناي روحي، فكري و اخلاقي انسانها را تشكيل ميدهد و شخصيت انساني را ميسازد و زمينه را براي نيل به سعادت يا شقاوت مهيا ميكند، استعداد و زمينه آلودگي و گناه بيشتري از ساير افراد دارند؛ زيرا پدر و مادري بزهكار و خلافكار داشتهاند و در نتيجه در معرض خطر آلودگي و بزهكاري بيشتري نسبت به سايرين قرار دارند. لذا بايد بيشتر از ديگران مواظب باشند تا به گناه و زشتي آلوده نگردند.

بنابراين، چنين نيست كه »فرزند نامشروع بودن« علت تامه ميباشد براي انحراف و شقاوت، به گونهاي كه اراده و اختيار را از او سلب كرده او را از پذيرش تعليم و تربيت صحيح اسلامي باز دارد. به طوري كه قادر نباشد با به كار بستن دستورات ديني و كسب اعمال نيك و فضايل اخلاقي به سعادت برسد.

فرزندان نامشروع، مانند فرزندان طبيعي و قانوني در انتخاب راه سعادت و يا شقاوت آزادند، آنها نيز ميتوانند با اراده و اختيار خود راه تقوا و فضيلت را برگزيده و جزو رستگاران و اهل بهشت گردند.

امام صادق در حديثي ميفرمايد:

»اِنَّ وَلد الزِّنا يُستعملُ، اِنْ عملَ خيراً جُزيَ بِه و اِن عَمل شَرّاً جُزي بِه«

{P- بحارالانوار، علامه محمد باقر مجلسي، ج 5، ص 287، چاپ بيروت. P}

فرزند نامشروع (نيز مورد بازخواست و تكليف بوده) بايد به عمل و انجام وظيفه بپردازد؛

اگر كار نيك كند پاداش آن را ميبيند و اگر كار زشت را مرتكب شود كيفر نافرمانياش را خواهد ديد.

علامه مجلسي پس از نقل اين حديث ميگويد: »مشهور ميان اماميه اين است كه فرزند نامشروع نيز مانند ساير مردم مكلف به اصول و فروع دين است و مانند ساير مسلمانان در صورت اظهار اسلام با او برخورد ميگردد و پاداش و كيفر داده ميشود.«

{P- همان، ص 287 - 288. P}

بنابراين نكوهش و توبيخي كه اسلام از فرزندان نامشروع نموده، صرفاً به اين منظور است كه به آنها هشدار دهد كه در موقعيت خطرناكي قرار دارند و بايستي حداكثر مراقبت را از خويشتن به عمل آورند.

جالب اين كه، اگر اين گونه فرزندان نامشروع در برابر گناه پايداري كنند و خود را پاك نگه دارند نزد خداوند مقامي بالاتر و ارجمندتر از افراد هم رديف خود خواهند داشت، چرا كه آنها در معرض خطر بيشتري بوده و مجاهدت بيشتري كردهاند.

{P- در تهيه اين پاسخ از كتاب پاسخ به پرسشهاي مذهبي، مكارم شيرازي و جعفر سبحاني، ص 319 - 323، انتشارات مطبوعاتي هدف نيز استفاده گرديد. P}